'Meneer Aart', rust in vrede

Veel sterkte voor de nabestaanden van Aart Staartjes. Wie is er niet groot geworden met Meneer Aart?

Hierbij een fragment uit de Volkskrant over o.a. de schoolgang van Aart:


"Het werd de mulo in Amsterdam-Noord. Een verschrikkelijke tijd. De leraar Nederlands, de heer Segardus, zei dat hij nog nooit zo'n slechte leerling had gehad als Aart Staartjes. Als ik me dan door de zinnen heen had gehakkeld zuchtte hij, en gaf me weer een laag cijfer. Pas op de Kweekschool, met een aardiger leraar Neder lands, begon ik literatuur leuk te vinden en kreeg ik een 9 voor het lezen van Stijn Streu vels. Maar verder? Vreselijk. Ver schrikkelijk. Ram pen. Ik was niet goed in sport, ik kon niet goed leren, ik was klein van stuk, ik was geen vlotte prater, ik kon de meisjes niet aan het lachen krijgen. Tony Ridderbos, ja die was getapt, om hem moesten de meisjes lachen, hem vonden de meisjes leuk."

'Alleen toneelspelen bleek aan me gebakken te zitten; dat kon ik zomaar. Daar kon ik al mijn venijn en frustraties in kwijt. Ik had de hoofdrol in De klucht van de koe van Bredero. Machtig mooi vond ik dat. In de bescherming van de rol durfde ik alles.
"Je moet als kind een afgebakend gebied hebben, waarin je je veilig voelt, en dan kun je je ontwikkelen. Ik stond vroeger op de Nieuwendammerdijk als een geit aan een touw vast . Met een actieradius van een meter of zes. Nu zouden de buren de kinderbescherming bellen, maar ik vond het gewoon. Het was praktisch: ik kon niet onder een paard-en-wagen lopen, mijn moeder had geen omkijken naar mij, en ik voelde me op mijn gemak in mijn eigen terreintje.'

'Later vond ik de padvinderij geweldig. Jongens van de Zeevaartschool waren het die de leiding hadden over de zeeverkenners. Zij namen ons mee in boten het IJsselmeer op. Van een primusje eten, slapen op planken, alleen zijn, spartaans leven. Daar heb ik alle basisdingen van het leven geleerd. Ik kan me dus in m'n eentje heel goed redden, in alle opzichten. Alleen niet zonder vrouw.'