Bron: Trouw.nl
Amber Dujardin5 februari 2020, 9:06
Dit schooljaar zijn al negentig meldingen gedaan over scholen die ouders van kinderen met een ontwikkelingsprobleem dwingen tot hulp waar ze niet achter staan.
Oudervereniging Balans heeft dit schooljaar negentig meldingen ontvangen van ouders over zogeheten dwang- en drangmaatregelen: gedwongen of opgedrongen hulpverlening aan hun kinderen. Een deel daarvan is aantoonbaar onterecht, blijkt uit een aantal rechterlijke uitspraken.
Volgens Balans, de landelijke vereniging voor ouders van kinderen met ontwikkelingsproblemen, komen veel van die maatregelen voort uit een gebrek aan passend onderwijs en niet door verwaarlozing of mishandeling van kinderen door ouders.
Bij dwang- en drangmaatregelen worden ouders door de school onder druk gezet om iets te doen waar ze niet achter staan, zegt directeur Suzanne Boomsma van Balans. Zo’n situatie kan volgens haar ontstaan als bijvoorbeeld een hoogbegaafd of autistisch kind niet het passende onderwijs krijgt waar het recht op heeft. Als ouders aangeven dat het onderwijs tekortschiet en kinderen thuisblijven of de situatie anderszins escaleert, kan dat leiden tot opgelegde maatregelen. “Het begint er vaak mee dat een school een zorgmelding doet of een melding bij Veilig Thuis, een meldpunt voor huiselijk geweld en kindermishandeling”, legt Boomsma uit. “In uiterste gevallen kan dat leiden tot een ondertoezichtstelling of uithuisplaatsing.”
Aantal thuiszitters groeit
Dwang- en drangmaatregelen worden vaak toegepast bij kinderen die stagneren in het reguliere onderwijs. Volgens de Wet passend onderwijs hebben scholen sinds 2014 een zorgplicht. Dat wil zeggen dat zij een geschikte plek moeten zoeken als een kind extra ondersteuning nodig heeft, op de eigen school, op een andere school of in het speciaal onderwijs. De overheid wil zo voorkomen dat kinderen thuis komen te zitten.
Balans opende in september een meldpunt omdat de vereniging geregeld verhalen hoort van ouders die naar eigen zeggen te maken krijgen met onterechte drang- en dwangmaatregelen. Of alle gemelde maatregelen inderdaad onterecht zijn, is niet duidelijk, zegt Boomsma. Soms gebruiken scholen of jeugdhulpverleners legitieme dwang of drang om een doorbraak te forceren, bijvoorbeeld als er sprake is van mishandeling en ouders niet meewerken.
Maar in zeker zeven van de negentig gevallen waren maatregelen aantoonbaar onterecht, zegt Boomsma. “Vanuit jeugdbescherming kwam de zaak bij de rechter, en die constateerde in deze zaken dat er geen sprake was van verwaarlozing of mishandeling. Bij één thuiszitter werd dat vijf keer door de rechter uitgesproken!”
Intussen groeit het aantal thuiszitters alleen maar, bleek vorige week uit nieuwe cijfers, terwijl was afgesproken dat in 2020 geen enkel kind meer thuis zou zitten. Volgens het ministerie van onderwijs groeide het aantal kinderen dat langer dan drie maanden thuiszit afgelopen schooljaar met 311 naar 4790.